در سرتاسر مناطق خشک ایران، سکونتگاه‌های کشاورزی و دائمی توسط سیستم قنات باستانی پشتیبانی می‌شوند که از سفره‌های آبرفتی در ابتدای دره‌ها بهره می‌برد و آب را در امتداد تونل‌های زیرزمینی به‌وسیله جاذبه، اغلب در طول چندین کیلومتر هدایت می‌کند. یازده قنات معرف این سیستم شامل استراحتگاه کارگران، مخازن آب و آسیاب‌های آبی است.
